هم آفرینی در قلمرو خلاقیت

محسن سراجی | مدیر خلاقیت و آینده پژوه

هنر شهری، که زمانی به نقاشی های دیواری ساده و مجسمه های عمومی محدود می شد، با ظهور فناوری های نوظهور به سرعت در حال تکامل است. این تحولات هیجان انگیز، فرصت های بی نظیری را برای هنرمندان، نوآوران و فن آوران فراهم می کند تا با همکاری یکدیگر، آثار هنری تعاملی و پویایی خلق کنند که مرزهای خلاقیت را جابجا می کند.

در این یادداشت، به بررسی برخی از روش های نوظهور هم آفرینی در هنر شهری می پردازم که در حال حاضر در حال شکل گیری هستند:

واقعیت افزوده و واقعیت مجازی: این فناوری ها به هنرمندان اجازه می دهند تا لایه های جدیدی از اطلاعات و تجربیات را به آثار فیزیکی خود اضافه کنند. به عنوان مثال، می توان از واقعیت افزوده برای ایجاد نقاشی های دیواری تعاملی استفاده کرد که با حرکت بیننده جان می گیرند، یا می توان از واقعیت مجازی برای خلق غوطه ور شدن در دنیای هنری که در آن قرار گرفته است به خوبی استفاده کرد

هوش مصنوعی: هوش مصنوعی می تواند برای ایجاد الگوها، تصاویر و انیمیشن های منحصر به فردی که برای خلق آثار هنری شهری به کار می روند، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین می تواند برای توسعه سیستم های تعاملی که به مخاطبان اجازه می دهد با هنر به روشی شخصی و معنادار ارتباط برقرار کنند، استفاده شود. ظرفیت های هوش مصنوعی مدیوم های اجرایی هنر شهری آنقدر وسیع است که حوزه های متنوعی از جمله کانسپت ، شیوه بیان و حتی تکنولوژی های ساخت را شامل می شود

اینترنت اشیاء: اینترنت اشیاء به هنرمندان اجازه می دهد تا آثار خود را به شبکه های دیجیتالی متصل کنند و داده های دنیای واقعی را در زمان واقعی جمع آوری و پردازش کنند. این امر می تواند منجر به ایجاد هنر شهری پویایی شود که به شرایط محیطی، رفتار مخاطبان یا رویدادهای جاری واکنش نشان می دهد. علاوه بر این تحلیل رفتاری مخاطب به منظور پاسخ به اکشن هایی که می گیرد می تواند مدیران شهری را به درستی به سمت استراتژی های مناسب شهری هدایت کند

چاپ و پرینت سه بعدی: چاپ سه بعدی به هنرمندان امکان می دهد تا اشیاء سه بعدی پیچیده و منحصر به فردی را به طور مستقیم از فایل های دیجیتال ایجاد کنند. این امر می تواند منجر به خلق مجسمه های عمومی، سازه های هنری و حتی مبلمان شهری شود که قبلاً غیرممکن بود.

هم آفرینی در هنر شهری با استفاده از این فناوری های نوظهور، پتانسیل ایجاد تجربیات هنری جدید و جذاب را دارد که می تواند جوامع را به هم نزدیک کند، مکالمات را برانگیزد و دیدگاه های جدیدی را ارائه دهد.

در اینجا چند نمونه از پروژه های هنری شهری تعاملی که در حال حاضر در حال اجرا هستند را معرفی می کنم:

 • “The Wall” در لس آنجلس از نقاشی های دیواری سنتی و فناوری های واقعیت افزوده برای ایجاد یک تجربه هنری تعاملی استفاده می کند که با حرکت بیننده تکامل می یابد.

 • “Museum of the Future” در دبی از هوش مصنوعی برای ایجاد یک مجسمه هنری تعاملی استفاده می کند که به سوالات بازدیدکنندگان در مورد آینده پاسخ می دهد.

 • “Smart City” در بارسلونا از اینترنت اشیاء برای ایجاد سیستم های روشنایی عمومی هوشمند استفاده می کند که به ترافیک و الگوهای رفت و آمد مردم واکنش نشان می دهد.

 • “3D Printed Bridge” در آمستردام اولین پل عابر پیاده سه بعدی پرینت شده در جهان است که با استفاده از مواد پایدار ساخته شده است.

اینها تنها نمونه های کمی از آنچه در آینده هنر شهری با استفاده از فناوری های نوظهور امکان پذیر است، هستند. با ادامه پیشرفت این فناوری ها، می توان انتظار داشت که شاهد ظهور اشکال جدید و هیجان انگیزی از هنر شهری باشیم که مرزهای خلاقیت را جابجا می کند و جوامع را به روش های جدید و معناداری به هم مرتبط می کند.

به نظر شما در هنر شهری ایران و پروژه های زیباسازی شهرها چقدر از ظرفیت تکنولوژی های نوظهور استفاده شده است ؟

پی نوشت: کلیات این یادداشت با استفاده از ظرفیت های هوش مصنوعی تهیه شده است